Η ρυμούλκηση ενός οχήματος είναι μια διαδικασία η οποία σε άλλους φαντάζει δύσκολη και σε άλλους εύκολη υπόθεση. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και έχει να κάνει με τις ικανότητες του οδηγού και τις οδικές συνθήκες. Ο έλληνας οδηγός ανήκει σε αυτούς που δεν είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με τη ρυμούλκηση ενός οχήματος, όπως μία απλή μπαγκαζιέρα είτε για τη μεταφορά των σκύλων, είτε του εξοπλισμού. Επιπροσθέτως, οι δρόμοι μας με την αυξημένη κυκλοφορία δυσκολεύουν περισσότερο αυτή τη διαδικασία.
Προδιαγραφές ασφαλείας
Οι κάτοχοι ερασιτεχνικού διπλώματος μπορούν να ρυμουλκούν τρέιλερ, αρκεί να πληρούνται οι εξής προδιαγραφές:
Το ρυμουλκούμενο όχημα να είναι πιστοποιημένο με δελτίο καταλληλότητας, είτε από τον κατασκευαστή είτε από τον εισαγωγέα ή, εάν πρόκειται για ιδιοκατασκευή, να έχει εφοδιαστεί με δελτίο πιστοποίησης από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Μεταφορών.
Η πιστοποίηση αυτή αφορά την αξιοπιστία του “σκελετού”, το σύστημα ανάρτησης, το σύστημα των φρένων (εάν υπάρχει) και το σύστημα αγκύρωσης (κοινώς “χούφτα”).
Το ρυμουλκό θα πρέπει να διαθέτει “κοτσαδόρο”, τοποθετημένο όπως προβλέπει ο κατασκευαστής.
Ο κοτσαδόρος θα πρέπει να αφαιρείται όταν δεν χρησιμοποιείται, καθώς εγκυμονεί κινδύνους για την ασφάλεια των πεζών, όπως και για τα αυτοκίνητα που ακολουθούν.
Ο κοτσαδόρος θα πρέπει να είναι αποσπώμενος, ώστε να αποθηκεύεται όταν δεν χρησιμοποιείται και να μην προεξέχει από τον προφυλακτήρα.
Ο κοτσαδόρος θα πρέπει να είναι δηλωμένος στα χαρακτηριστικά του οχήματος στην ασφαλιστική εταιρεία.
Βάρος ρυμούλκησης
Το βιβλίο κατασκευαστή του αυτοκινήτου, αναφέρει το βάρος ρυμούλκησης που μπορεί να δεχθεί σε δύο φάσεις: Η πρώτη αφορά τα ρυμουλκούμενα με σύστημα πέδησης και η δεύτερη χωρίς το συγκεκριμένο σύστημα. Και στις δύο περιπτώσεις οι προδιαγραφές αυτές αφορούν τις διαστάσεις, τα βάρη και το σχήμα του ρυμουλκούμενου. Θα πρέπει να τηρούνται πιστά, καθώς η παράβασή τους επιδρά αρνητικά στις επιδόσεις, στην οδική συμπεριφορά, στην κατανάλωση καυσίμου και στα παρεχόμενα επίπεδα ασφάλειας. Το βάρος στον κοτσαδόρο θα πρέπει να είναι αυτό που ορίζει ο κατασκευαστής (συνήθως είναι 30-50 κιλά).
Για να διαπιστώσετε εάν το όχημα που ρυμουλκείτε είναι ζυγισμένο σωστά, καταφύγετε στον εξής πρακτικό τρόπο:
Εάν στην προσπάθεια να ανασηκώσετε το τρέιλερ και να το ασφαλίσετε στον κοτσαδόρο δεν χρειαστεί να καταβάλετε ιδιαίτερη προσπάθεια, τότε το τρέιλερ είναι σωστά ζυγισμένο. Στην περίπτωση που ανασηκώνεται με ιδιαίτερη προσπάθεια, τότε αυτό σημαίνει ότι το ρυμουλκούμενο είναι πιο βαρύ στο πίσω μέρος (“πισώβαρο”).
Στην αντίθετη περίπτωση, όταν το τρέιλερ είναι ασήκωτο (“μπροστόβαρο”), το βάρος πέφτει στη “χούφτα”. Στις προδιαγραφές κατασκευής αναφέρεται και το ανώτατο επιτρεπόμενο βάρος σε κάθετη εφαρμογή, που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υπερβούμε.
Πάντως και στις δύο περιπτώσεις οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι:
Στην πρώτη, το τρέιλερ ανασηκώνει τις πίσω αναρτήσεις του αυτοκινήτου, μεταβάλλοντας την πορεία κατεύθυνσής του.
Λόγω του υπερβολικού βάρους, σε κάποια ανωμαλία του δρόμου μπορεί να απασφαλιστεί η “χούφτα” και το ρυμουλκούμενο να μείνει ακυβέρνητο.
Η αποτελεσματικότητα του συστήματος πέδησης μειώνεται τόσο στο ρυμουλκό όσο και στο ρυμουλκούμενο.
Η άνιση κατανομή βαρών επηρεάζει αρνητικά την οδική συμπεριφορά του αυτοκινήτου, ενώ καταπονεί τον κοτσαδόρο, τις αναρτήσεις και το αμάξωμα.
Στην περίπτωση που το βάρος είναι εμπρός, οι κίνδυνοι είναι οι εξής:
Καταπόνηση του κοτσαδόρου στα σημεία στήριξης με το αμάξωμα του αυτοκινήτου.
Καταπόνηση του κεντρικού άξονα του τρέιλερ, με ενδεχόμενη συνέπεια τη στρέβλωσή του.
Πίεση στις πίσω αναρτήσεις του αυτοκινήτου, με αποτέλεσμα την ανύψωση του εμπρός μέρους, την υπερβολική “ελάφρυνση” του τιμονιού, την αλλαγή κατανομής στο σύστημα φρένων και την ανεξέλεγκτη οδική συμπεριφορά.
Κανόνες οδήγησης
Η ύπαρξη ενός τρέιλερ είναι φυσικό να αλλάζει την οδική συμπεριφορά του ρυμουλκού, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι το καθημερινό μας αυτοκίνητο. Ο οδηγός θα πρέπει να προσαρμόζεται σε αυτές τις αλλαγές και να είναι πιο προσεκτικός.
Είναι ευνόητο ότι θα πρέπει να κινείται με πιο μικρές ταχύτητες.
Αυτό που χρήζει μεγάλης προσοχής είναι η διαδικασία του φρεναρίσματος.
Θα πρέπει να αποφεύγονται τα απότομα και παρατεταμένα φρεναρίσματα, ώστε να μη χάσει τη σταθερότητά του το τρέιλερ και “διπλώσει”, συμπαρασύροντας και το αυτοκίνητο.
Είναι σαφές ότι οι αποστάσεις ακινητοποίησης είναι μεγαλύτερες, πράγμα που σημαίνει ότι η προσοχή τού οδηγού πρέπει να είναι ιδιαίτερα αυξημένη.
Ο συνδυασμός αυτοκίνητο-τρέιλερ είναι πιο επιρρεπής σε πλάγιους ανέμους, οπότε ο οδηγός σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να μειώνει την ταχύτητά του και να είναι σε ετοιμότητα για τις κατάλληλες “διορθώσεις”. Σε γενικές γραμμές, οι κινήσεις του οδηγού θα πρέπει να είναι ομαλές και να αποφεύγονται οι απότομες τιμονιές.
Πάντως, για να εξοικειωθεί ο οδηγός με ένα ρυμουλκό απαιτούνται πολλές ώρες οδήγησης ή καλύτερα εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό, προτού βγει στην εθνική οδό καλό είναι να έχει κάνει τις πρώτες προσπάθειες (όπισθεν, φρένα, ρυμούλκηση, μανούβρες) σ’ έναν ανοικτό χώρο.
Ορατότητα προς τα πίσω
Η καλή ορατότητα προς τα πίσω είναι βασική για ένα ασφαλές ταξίδι. Ένα από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να προσέξει ο οδηγός είναι να προσαρμόσει τους ειδικούς για την περίπτωση καθρέπτες, οι οποίοι τοποθετούνται στα εμπρός φτερά του αυτοκινήτου.
Προτού ξεκινήσει ο οδηγός θα πρέπει να ελέγξει εάν είναι σωστά ρυθμισμένοι, όπως επίσης και τη σταθερότητά τους.
Εκτός δρόμου…
Και τώρα ας πάμε στο σημαντικότερο που αφορά τους κυνηγούς.
Ότι γνωρίζατε για τις επιδόσεις του αυτοκίνητους στις εκτός δρόμου διαδρομές…απλά ξεχάστε τα.
Η οδήγηση εκτός δρόμου κατά τη διάρκεια μεταφοράς ενός τρέιλερ αλλάζει δραματικά.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και χαμηλή ταχύτητα στα εμπόδια και στις ανωμαλίες του δρόμου, καθώς κιντυνεύουμε να απασφαλιστεί το τρέιλερ από τον κουραδόρο, αλλά και να προκαλέσουμε σοβαρές ζημιές τόσο στο όχημα και τον κοτσαδόρο όσο και στο τρέιλερ.
Το ίδιο ισχύει και στην λάσπη, το όχημα έχει πολύ μικρότερη πρόσφυση, και το παραμικρό γλίστρημα του τρέιλερ μπορεί να μας βάλει σε μπελάδες, καθώς θα συμπαρασύρει και το όχημα.
Το ιδανικότερο θα ήταν να αποφεύγουμε τις ” κακοτοπιές ” και να ελέγχουμε προσεκτικά την κάθε διαδρομή που έχουμε επιλέξει…εδώ τα περιττά ρίσκα πληρώνονται ακριβά…