Προσέξτε το σκύλο σας στην έναρξη – Θερμοπληξία, άγανα, δηλητήρια

28/07/2020

Θερμοπληξία
Ευθύνεται για αρκετούς θανάτους σκύλων στη χώρα μας, ειδικά τους θερινούς μήνες, κατά τους οποίους οι μετακινήσεις με τα σκυλιά μας πρέπει να είναι προσεχτικές.
Εάν χρησιμοποιούμε τρέιλερ-σκυλιέρα θα πρέπει να είμαστε σίγουροι πως είναι κατασκευασμένη σωστά, με προδιαγραφές που εξασφαλίζουν μόνωση και σωστό εξαερισμό.
Δεν πρέπει να στριμώχνουμε πολλά σκυλιά μαζί στον ίδιο χώρο μεταφοράς, διότι ακόμα κι αν έχουμε άριστη κατασκευή, κινδυνεύουν.
Θα πρέπει, επίσης, να αποφεύγονται οι μετακινήσεις στις πιο ζεστές ώρες της ημέρας, ενώ κατά τη διάρκεια μακρινών ταξιδιών επιβάλλεται να κάνουμε συχνές στάσεις και να προσφέρουμε στα σκυλιά άφθονο δροσερό νερό.
Δεν τα καταπονούμε κάτω από τον καυτό ήλιο επί ώρες, σαν να είναι μηχανήματα και όχι έμβια όντα.
Μετά από κοπιαστικό κυνήγι, αφήνουμε τα σκυλιά σε σκιερό μέρος να ξεκουραστούν, προσφέροντάς τους άφθονο νερό, πριν τα βάλουμε στη σκυλιέρα.
Ποτέ δεν αφήνουμε τα σκυλιά κλεισμένα στο κουτί μεταφοράς, ούτε για λίγα λεπτά, εκτεθειμένα στον ήλιο, αλλά ούτε και μέσα στο αυτοκίνητο με ελαφρά ανοιγμένα τα παράθυρα.

Εννοείται πως το πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου είναι απαγορευτικός χώρος για τη μεταφορά του σκύλου μας.
Τα συμπτώματα της θερμοπληξίας είναι έντονο λαχάνιασμα και υψηλή θερμοκρασία του σώματος που φτάνει τους 41-43 οC.
Η πρώτη μας κίνηση είναι να βάλουμε το ζώο σε δροσερό μέρος και να το καταβρέξουμε με κρύο νερό ή να του κάνουμε ελαφρύ μασάζ με οινόπνευμα.
Η θερμοκρασία του πρέπει να ελέγχεται κάθε 10 λεπτά.
Μόλις φτάσει στους 39,2-39,5 σταματάμε γιατί είναι εύκολο ο σκύλος να πάθει υποθερμία. Σε πιο ακραίες καταστάσεις που το ζώο τρέμει ή έχει σπασμούς, πρέπει να γίνει ένεση κορτιζόνης και ηρεμιστικού.

Τα άγανα
Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν συχνά τα σκυλιά που γυρίζουν στα χωράφια και κυρίως τις σιταριές, είναι το άγανο που μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστες συνέπειες.
Το άγανο είναι η βελονωτή απόφυση των σταχυών και εισχωρεί ανάμεσα στις τρίχες του σκύλου, έχοντας την ιδιότητα να προχωρά προς το εσωτερικό του δέρματος. Στα σημεία που εισχωρούν άγανα δημιουργούνται εστίες μόλυνσης που πιθανόν να διαπυηθούν, προκαλώντας φοβερούς πόνους στο σκύλο. Μπορεί να εισχωρήσει στο σκύλο από οποιοδήποτε σημείο του δέρματος, αλλά και από απόκρυφα σημεία, όπως ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών και κάτω από τα αφτιά.
Πρέπει να αφαιρούνται αμέσως, διαφορετικά αν εισχωρήσει στο δέρμα και δημιουργήσει πληγή απαιτείται η αφαίρεσή του με μικροχειρουργική επέμβαση από τον κτηνίατρο.
Για το λόγο αυτό, όταν επιστρέφουμε από το κυνήγι, πρέπει να περιποιούμαστε το τρίχωμα του σκύλου, βουρτσίζοντάς το και ελέγχοντας προσεχτικά για τυχόν ύπαρξη αγάνου.

Φίδια, έντομα, σκορπιοί
Τα συμπτώματα που παρουσιάζονται από τα τσιμπήματα φιδιών εξαρτώνται από το είδος του φιδιού και το πόσο ισχυρό είναι το δηλητήριό του. Αν το δηλητήριο είναι πολύ ισχυρό, μπορεί να επηρεαστεί το νευρικό σύστημα του σκύλου, να παρουσιαστούν σπασμοί, πρήξιμο (στο σημείο του δαγκώματος), δύσπνοια και τελικά να επέλθει ο θάνατος.
Τα φίδια της πατρίδας μας δεν είναι ιοβόλα και μόνο η οχιά έχει φοβερό δηλητήριο, κυρίως αυτή που συναντάται σε νησιά.
Σε περίπτωση που αντιληφθούμε δάγκωμα φιδιού, δεν πρέπει να πανικοβληθούμε.
Βάζουμε το σκύλο σε ήσυχο και δροσερό μέρος και αν είναι δυνατόν, τοποθετούμε ένα πλατύ επίδεσμο ανάμεσα στην καρδιά και το σημείο του δαγκώματος για να σταματήσουμε την κυκλοφορία του αίματος και να μην φτάσει το δηλητήριο στην καρδιά. Εντοπίζουμε το δάγκωμα, χαράζουμε τη γύρω περιοχή για να τρέξει αίμα, καθαρίζουμε πολύ καλά με οξυζενέ και ενισχύουμε με ενέσεις κορτιζόνης ενδομυϊκά σε υψηλές δόσεις.

Επίσης κρίνεται σκόπιμο να κάνουμε ενέσεις με πολύ μικρή ποσότητα κορτιζόνης γύρω από το δάγκωμα. Αν το πρήξιμο δεν αρχίσει να υποχωρεί, πρέπει να επαναληφθεί η κορτιζόνη και να κάνουμε ορούς στο σκύλο.
Τα τσιμπήματα από έντομα μπορεί να είναι ανώδυνα, αλλά και επώδυνα, ανάλογα με το είδος του εντόμου και το μέρος του σώματος του σκύλου που θα τσιμπήσει. Η σφήγκα είναι από τα πιο επικίνδυνα έντομα επειδή ζει και αναζητά την τροφή της σε μολυσματικούς χώρους.
Ο λαιμός, ο σβέρκος και το στήθος είναι τα πιο συχνά και επικίνδυνα σημεία τσιμπήματος.
Αν δεν προβούμε αμέσως σε πρώτες βοήθειες, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι θανάσιμο γιατί προκαλείται πρήξιμο του λάρυγγα και ασφυξία.
Εντοπίζουμε το τσίμπημα, πιέζουμε την πάσχουσα περιοχή για να βγάλουμε το κεντρί και βάζουμε πάνω στο σημείο αμμωνία. Αν το τσίμπημα είναι σοβαρό, κρίνεται σκόπιμο να κάνουμε στο ζώο ένεση κορτιζόνης, ώστε να υποχωρήσει το πρήξιμο.
Οι ίδιες ενέργειες γίνονται και στην περίπτωση τσιμπήματος από σκορπιό.

Δηλητηρίαση από φόλα
Μόλις αντιληφθούμε ότι ο σκύλος μας έχει πάρει φόλα, πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να του προκαλέσουμε εμετό. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πετύχουμε κάτι τέτοιο. Ειδικά φάρμακα, όπως ένεση απομορφίνης ή σιρόπι εμετικό, αλλά και πρακτικά μέσα όπως αλατόνερο (μία κουταλιά της σούπας σε ένα ποτήρι νερό), οξυζενέ (5-10 ml, 1-2 φορές σε πέντε λεπτά), μουστάρδα (ένα κουταλάκι του γλυκού μουστάρδα σε ένα φλιτζάνι του καφέ νερό).
Αφού κάνει εμετό ο σκύλος, του δίνουμε γάλα ή ασπράδι αβγού, εφόσον διατηρεί τις αισθήσεις του. Ως αντίδοτο χρησιμοποιούμε ένεση ατροπίνης που μπορεί να επαναληφθεί σε 1-2 ώρες, ανάλογα με τα συμπτώματα.
Αν ο σκύλος έχει υποστεί έντονο σοκ (σπασμοί, απώλεια συνείδησης) είναι απαραίτητο να γίνει ένεση κορτιζόνης και ηρεμιστικού και όσο το δυνατόν γρηγορότερα να μεταφερθεί σε κτηνίατρο για χορήγηση ορού.